మన పవిత్ర మాతృభూమియైన భారతదేశం ఎన్నో యుగాలనుండి ఆత్మజ్ఞానామృత పానం ద్వారా చిరంజీవులైన ఎందరో మహాత్ములకు జన్మనిస్తూనే ఉంది. ఆత్మజ్ఞానాన్ని తాను పొందడం ఒక ఎత్తైతే, ఇతరులకు కూడా ఆ జ్ఞానాన్ని పొందే సాధనలో మార్గదర్శనం చేయగలగడం మరొక ఎత్తు; అలా మార్గదర్శనం చేయగలవారినే సంస్కృతంలో 'గురువు' అని భక్తితో సంబోధిస్తారు. గురువు అనే పదానికి మరే భాషలోనూ దాని పూర్తి అర్థాన్ని ఇచ్చే అనువాదం లేదు. కొంచెం లోతుగా విచారిస్తే ఇందులో మొదటి అక్షరమైన 'గు' అజ్ఞానాంధకారాన్ని సూచిస్తుంది; ఇక రెండవదైన 'రు' ఆ అజ్ఞానంధకారాన్ని పారద్రోలే జ్ఞాన రోచిస్సులను సూచిస్తుంది.
అంటే ఆ పరంజ్యోతియే 'గురువు', అది జ్ఞానజ్యోతి; కోటిసూర్యుల తేజస్సుకూడా పారద్రోలలేని అజ్ఞానాంధకారాన్ని పారద్రోలే ఏకైక విజ్ఞాన జ్యోతి అది. శ్రీ శంకరాచార్య స్వామి, బుద్ధభగవానుడు, శ్రీ చైతన్య మహాప్రభువు, శ్రీ రామకృష్ణ పరమహంస, వివేకానంద స్వామి, రామతీర్థ స్వామి, భగవాన్ శ్రీ రమణ మహర్షి వంటి ఎందరో సద్గురువులు ఈ గడ్డపై జన్మించారు. వీరందరూ కూడా అత్యున్నత స్థితియైన ఆత్మసాక్షాత్కార స్థితిని నిరంతరం అనుభవిస్తూ కూడా అంతటితో సంతృప్తి చెందలేదు. తమ ఆ ఆధ్యాత్మిక సంపదను వేలాది సోదరులతో పంచుకోవాలనే తపనతో వారు తమ ఏకాంతాన్ని విడిచిపెట్టటమే కాక తమ సర్వస్వాన్నీ త్యాగం చేసారు.
శ్రీ కాళీ వనాశ్రమంలోని శ్రీ బాబూ విజ్ఞాన మందిరాన్ని తమ దివ్యధామంగా చేసుకొని ప్రకాశిస్తున్న సమర్థ సద్గురు శ్రీ శ్రీ శ్రీ హనుమత్ కాళీ వర ప్రసాద బాబూజీ మహారాజ్ వారుకూడా ఆ కోవకు చెందినవారే. ఈ ఆశ్రమం ఆంధ్రప్రదేశ్ లోని గుంటూరు జిల్లా నంబూరు రైల్వే స్టేషన్ కు సమీపంలో నెలకొల్పబడి ఉంది. శ్రీ బాబు స్వయంగా రాజర్షియే కాక నిఖార్సైన ఆ రాజయోగాన్నే ప్రతిపాదిస్తారు. వారు సాంప్రదాయకమైన సన్న్యాసాశ్రమాన్ని స్వీకరించకపోయినా అతి చిన్న వయసులోనే ప్రాపంచిక బంధనాలన్నింటినీ ఛేదించుకొని నిరుపమానమైన నిర్వికల్ప సమాధి స్థితిని సాధించి సన్యాసి అనే పదానికి అసలైన నిర్వచనంగా నిలచినవారు.
బాల్యంలోనే శ్రీ బాబు ఆధ్యాత్మిక వికాసాన్ని పొందాలనే సంకల్పంతో ఎన్నో ఏళ్ళు కఠోర తపస్సులో, గాఢమైన ధ్యానంలో, గడుపుతూ దేశం నలుచెరగులా నిరంతరంగా పర్యటించారు. వారి మొట్టమొదటి ఆరాధ్య దైవమైన శ్రీరాముని దర్శనాన్ని అనేక పర్యాయాలు వారు పొందారు. వారు అడవులలో, నిర్జన ప్రదేశాలలో ప్రయాణిస్తున్నపుడల్లా శ్రీ ఆంజనేయస్వామి నిరంతరం రక్షణగా వారి వెన్నంటి ఉన్న అనుభూతిని పొందేవారు. శ్రీశైలం, తిరుపతి, శబరిమల, ఉత్తరకాశి వంటి ఎన్నో పవిత్ర క్షేత్రాలలోనే కాక హిమాలయ పర్వత సానువులలో కూడా వారు ఎన్నో నెలలపాటు ధ్యాన నిష్టలో గడిపేవారు. వారు ప్రతి ఒక్క తీర్థ క్షేత్రాన్నీ సందర్శించి ఆయా క్షేత్రాలు అందించే ఆధ్యాత్మిక అనుభూతులన్నింటినీ తమ సొంతం చేసుకున్నారు. వారితో ఇటీవలి కాలంలో ఉత్తర, దక్షిణ భారతదేశ యాత్రలలో పాల్గొనే భాగ్యం పొందినవారు ప్రతి దివ్య క్షేత్రంలోనూ శ్రీవారు ఆయా క్షేత్ర అధిదేవతలతో ఏకత్వాన్ని, తాదాత్మ్య స్థితిని అనుభవిస్తూ గంటలు, రోజులు కూడా గడిపివేసిన దృశ్యాన్ని కనులారా దర్శించుకున్నారు.
శ్రీ బాబూజీ వారి బాల్యం అంతా దాదాపుగా ఏకాంతంలోనే గడిచింది. ఆ కాలంలో వారిని ఎఱిగినవారు చాలా తక్కువ. ఆ కొద్దిమందికి కూడా వారి దర్శనం చాలా అరుదుగా ఒక దివ్య స్ఫురణ ద్వారా నిర్దేశింపబడిన కాలంలో, స్థలంలో మాత్రమే లభించేది. తేజోవంతమైన వారి తీక్షణ నేత్రాలలోకి నేరుగా చూడటానికి కానీ, వారి పాదాలను స్పృశించటానికి కానీ ఎవరికీ ధైర్యం చాలేది కాదు. నిరంతరం ఇంద్రియాలను అంతర్ముఖం చేసి ఉంచడం వలన వారి మాట నంగిగా ఉండేది (ఇప్పుడైతే వారి వాక్కులో ఆ జగన్మాత దివ్య గర్జనమే వినిపిస్తుంది). వారి ప్రాపంచిక విద్యాభ్యాసం పలకమీద బలపం పెట్టగానే ఆ పలకలో కాళీమాత దివ్య దర్శనం కలుగటంతో అక్షరాలు దిద్దకుండానే ముగిసిపోయింది. అయితే ఈ లోపాలను అధిగమిస్తూ వారు ఎంతటి మహా పండితులతోనైనా ఆధ్యాత్మిక తత్వవిచారణలో పాల్గొని వారివారి తప్పులను సరిదిద్దుతూ వారిని తమ వాదనతో సమాధానపరిచేవారు. అనుభవజనితమైన శ్రీవారి జ్ఞానం ముందు ఆ పండితుల పుస్తక పాండిత్యం అనతికాలంలోనే తలవంచేది.
ఆ కాలంలోనే వారికి రాజయోగి, తపస్వి అయిన శ్రీ కందర్ప పరశురామయ్య గారితో పరిచయం ఏర్పడింది. వారిద్దరికీ ఎంతటి గాఢ సాహచర్యం ఏర్పడిందంటే ఆ తరువాత కాలంలో శ్రీ పరశురామయ్య గారు శ్రీ బాబు తమ లభించిన దివ్యఫలమని, వారు మాత్రమే తమ ఆధ్యాత్మిక వారసులని భావించేవారు. వారు శ్రీబాబును తమ స్నేహితునిగా, తత్వవేత్తగా, మార్గదర్శకునిగా భావించేవారు; శ్రీ బాబయితే ఇప్పటికీ వారిని గౌరవపూర్వకమైన సుజల నయనాలతో తమ తండ్రిగానే సంబోధిస్తారు. ఆ మహానుభావులే ఆధ్యాత్మిక ఉన్నత శిఖరాలను అధిష్టించి, ఏకాంత కైవల్య స్థితిలోనే నిలిచిపోయిన శ్రీబాబును అక్కడినుండి క్రిందికి రప్పించి అశేష జనావళి సముద్ధరణకై తమ సర్వస్వాన్ని త్యాగం చేసేలా ఒప్పించడానికి విశేషమైన కృషి చేసారు. శ్రీ బాబును మనందరి మధ్యన నిలిపి ఉంచడానికి శ్రీ పరశురామయ్యగారు, శ్రీవారి పరమ భక్తులైన కీ.శే. డా || లంకా శేషగిరి రావుగారు, కీ.శే. శ్రీ మావులేటి చిరంజీవి రావుగారు విశేషమైన కృషి సలుపకపోతే ఈనాడు వారి భక్తులందరికీ శ్రీవారి మార్గదర్శనం దుర్లభమే అయ్యేదేమో.
శ్రీ బాబూజీ నిత్య అర్చామూర్తులు శ్రీ కాళీమాత, శ్రీ హనుమాన్. అయితే వారి బోధల సారం, వారి ఆచరణ కూడా అత్యున్నతమైన అద్వైతమే. సగుణ నిర్గుణారాధనల ఈ మేలు కలయిక మనకు మళ్ళీ శ్రీ రామకృష్ణ పరమహంస వారిలోనే కనిపిస్తుంది. అలాగే పసిపిల్లవాడి నిష్కపటత్వం, బ్రహ్మజ్ఞానియొక్క విజ్ఞాన రోచిస్సులయొక్క మేలు కలయిక కూడా శ్రీబాబులో మనకు కనిపిస్తుంది.
శ్రీబాబును సుమారు పదిహేను సంవత్సరాల బాలునిగా చూసినవారు వారిలో దివ్య శక్తులన్నీ ఎలా అత్యంత సహజంగా ఇమిడిపోయి ఉండేవో ఇప్పటికీ ఎంతో ఆశ్చర్యానందాలతో గుర్తు చేసుకుంటూ ఉంటారు. నిష్ణాతులైన వైద్యులు నిస్సహాయులై చేతులెత్తేసిన ఎందరో రోగులకు శ్రీబాబు స్వస్థత చేకూర్చారు. అలాగే పరస్పరం కత్తులు దూసుకుంటూ ఇక ఎవ్వరితరమూ కాదనుకున్న కుటుంబ తగాదాలను వారు తీర్చారు. అయితే వారు నిగర్వంగా ఇవన్నీ ఆ కరుణమయియైన జగన్మాత "ఈ పరికరం (తమను చూపుకుంటూ)" ద్వారా జరిపిస్తున్న దివ్య లీలలేనని, ఆ దయగల తల్లి దీనులైన తన బిడ్డలను ఉద్ధరించడానికి ఈ వస్త్రాన్ని(తమ దేహాన్ని) ధరించి వచ్చిందని చెప్పుకుంటారు. తాము సాధించిన దివ్య శక్తులను స్వలాభం కోసం వారు ఎన్నడూ ఉపయోగించలేదు. పైగా అవి మానవుని ఆధ్యాత్మిక వికాసానికి అడ్డంకులనే భావించేవారు.